آراء کلامی کلینی در راهنا شناسی

چکیده پژوهش حاضر به بررسی دیدگاه های کلامی مرحوم کلینی در رابطه با راهنما شناسی می پردازد. وی که از محدثان بزرگ عالم تشیع به شمار می آید، با رویکردی نقلی ، مسأله نبوت و امامت را تبیین می کند و با توجه به مقارن بودن دوران حیات این عالم بزرگوار شیعه با زمان غیبت صغری و نزدیکی به دوران حضور ائمه ? و دسترسی به منابع اولیّه روایی شیعه بیانات و آراء کلامی ایشان از اهمیّت بسزایی برخوردار می باشد. مسأله راهنما شناسی مشتمل بر دو بحث اساسی نبوت و امامت از عالی ترین آموزه اعتقادی مکتب تشیع است که در طول تاریخ با آراء و تبیین های مختلفی همراه بوده و همین اختلاف ها موجب تشکیل فرقه ها و مکتب های کلامی مختلفی گردیده است در حدی که بعضاً از نگاه فرقه ای موجب خارج دانستن مخالفین از اسلام و یا منجر به تکفیر و قتل عدّه ای از انسانها شده است . مباحث اصلی راهنما شناسی در آراء کلینی را در چهار محور می توان دنبال نمود: اول در رابطه با نبوت عامه که درصدد تبیین مباحث مشترک در مورد نبوت پیامبران می باشد و دوم در رابطه با نبوت و رسالت پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد مصطفی ? به عنوان آخرین ذخیره و پیامبر الهی که ختم کننده رسالت پیامبران و تکمیل کننده دین و صاحب شریعت همگانی و جاودان اسلام می باشد. و از آن جهت که مرحوم کلینی در تنها اثر گرانسنگ به جای مانده از وی یعنی کتاب شریف کافی درصدد تبیین آراء کلامی شیعه بوده و شیعیان در امر نبوت کمتر دچار اختلاف می باشند لذا ایشان به این امر کمتر روی آورده و بیشتر به مباحث امامت پرداخته است.سوم در رابطه با امامت عامه که به بحث از مسائل مشترک در مورد امامت و اوصاف و شرایط و کارکردهای آن می باشد و چهارم در رابطه با بحث امامت خاصه که امامت ائمه معصومین اثنی عشر ? اشاره داشته و در صدد تبیین حقانیّت این بزرگواران می باشد. کلید واژه ها: کلینی، کافی ، نبوت عامه، نبوت خاصه، امامت عامه، امامت خاصه